درمان کراتوکونوس (قوز قرنیه)

روش های درمان قوز قرنیه

عینک و لنز های تماسی :

استفاده از عینک یا لنزهای تماسی نرم در مراحل اولیه بیماری قوز قرنیه که نزدیک بینی و یا آستیگماتیسم منظم وجود دارند به بیمار کمک می کند اما با پیشرفت بیماری و بروز آستیگمات نامنظم، دیگر این دو روش، دید مناسبی را برای بیمار فراهم نمی آورند. تجویز عینک توسط چشم پزشک تا حد زیادی باعث اصلاح دید می شود البته باید توجه داشت بیماری ماهیت پیشرونده دارد در نتیجه نمره عینک تجویز شده تغییر خواهد کرد.

لنز های سخت :

با پیشرفت بیماری قوز قرنیه مرحله ای فرا می رسد که دیگر با عینک نمی توان دید را اصلاح کرد و برای اصلاح دید باید از لنزهای تماسی سخت “Hard Contact Lens” استفاده کرد که این لنزهای سخت دارای قابلیت بیشتری برای اصلاح آستیگاتیسم نامنظم هستند .وجود این لنزها روی قرنیه باعث می شود سطح نامنظم قرنیه بیمار توسط یک سطح صاف و منظم پوشانده شده و شکست نور به درستی انجام گیرد. بیمارانی که قادر به تحمل لنزهای سخت نمی باشند می توانند از لنزهای هیبریدی (ترکیبی از سخت و نرم) استفاده کنند.

Croos Linking یا CXL:

یکی از درمان های جدید بیماری قوز قرنیه که در چند سال اخیر مطرح شده پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه با استفاده از اشعه ماورابنفش و داروی ریبوفلاوین است. این روش جدید، تحولی در جلوگیری از پیشرفت قوز قرنیه و امید های نو بوجود آورده است. در این روش پس از برداشتن لایه سلول های سطحی (اپیتلیوم) قرنیه، به مدت سی دقیقه (هر ۳ دقیقه یک بار) قطره ریبوفلاوین۱/. درصد در چشم ریخته میشود و سپس طی مدت سی دقیقه بعدی در حالیکه هر ۵ دقیقه یک بار قطره مذکور در چشم چکانده می شود، اشعه ماوراء بنفش به قرنیه تابانده می شود . این کار باعث افزایش پیوندهای متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه و در نتیجه افزایش استحکام قرنیه می شود.

بهترین داوطلبان این روش عبارتند از:

1.     بیمارانی که به تازگی برای آنها تشخیص قوز قرنیه داده شده

2.     افراد جوان و میانسالی که بیماری آنها پیشرونده است

3.     کسانی که لنز تماسی روی چشمشان خوب فیت نمی شود.

4.     ضخامت قرنیه حداقل باید ۴۰۰ میکرون باشد.

5.     بیمار باید حامله یا در دوران شیر دهی  نباشد .

استفاده از رینگ های داخل قرنیه Intacts و میورینگ :

در زمانی که بیمار قادر به تحمل لنزهای تماسی نیست تحول بزرگی در درمان این بیماری ایجاد کرده است. استفاده از این حلقه ها نه تنها دید بدون عینک و با عینک بیمار را بهتر می کند، بلکه باعث تحمل بهتر لنز و نیز جلوگیری از پیشرفت بیماری قوز قرنیه می شود. مطالعه بر روی این روش در چند سال اخیر در جریان بوده و نتایج نشان دهنده بهبود نسبی بیماران است، هر چند نشان داده نشده است که این روش مانع پیشرفت بیماری قوز قرنیه شود.این حلقه ها با کاهش میزان آستیگماتیسم نامنظم به بهبود بینایی کمک می کنند.اما باید دانست که میزان موفقیت در حلقه های داخل قرنیه بسیار متغیر و از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود و در صورت عدم موفقیت درمانی، نهایتا بیمار نیاز به پیوند قرنیه خواهد داشت.

پیوند قرنیه :

با پیشرفت بیشتر بیماری قوز قرنیه مرحله ای فرا می رسد که دیگر استفاده از لنزهای تماسی و قطعات رینگ داخل قرنیه هم باعث افزایش دید نمی شود و در اثر کدورت قرنیه، استفاده از لنزهای تماسی ممکن نیست و عدم تحمل نسبت به لنز تماسی پیدا می شود. در این مرحله باید از پیوند قرنیه کمک گرفته شود. پیوند قرنیه درمانی استاندارد برای بیماران با قوز قرنیه پیشرفته است که اغلب نتایج خوبی دارد. این عمل با موفقیت حدود ۹۵ درصد همراه است، ولی حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از بیماران کراتوکونوس نیازمند عمل پیوند خواهند بود.پس از عمل قرنیه ، ۶۰ درصد بیماران نیازمند استفاده از لنزهای تماسی جهت اصلاح دید خواهند بود و عود قوز قرنیه بعد از پیوند نیز به ندرت رخ می دهد.